ALOYS: ``WIE HELPT HET VROUWENVOETBAL OP DE KAART TE ZETTEN?``
Aloys
“Laten we wel wezen, dit is qua ligging toch echt het mooiste sportpark van Nijmegen?” zegt Aloys trots. Buiten is het koud, het zonnetje schijnt en de velden liggen er prachtig en belijnd bij. “Vanmiddag wordt er weer gespeeld”, aldus Aloys.
De grootouders en vader van Aloys (Ies) Meij (76) woonden allemaal in Hatert. In het oude dorp Hatert uiteraard. Aloys: “In de tijd dat het zich kenmerkt door een kleine kern met de kerk aan het plein met de twee cafés.”
Familie en jeugd – de smederij en ‘Broer Meij’
Zijn familie, grootouders en ouders, woonde op de hoek van de Hatertseweg en de Van Hogendorpstraat (vroeger Maldenseweg), waar nu Café-bar ‘Harmonie’ zit. Zij hadden daar aan het volledig onderkelderde huis de werkplaatsen van de smederij. Zijn vader werd als oudste van het gezin ook wel ‘broer Meij’ genoemd. Hij overleed in 1964. Aloys: “In die tijd was Hatert echt een gemeenschap waarin mensen oog hadden voor elkaar en men zich bekommerde om de ander. De sociale cohesie was groot. In onze herinnering hadden wij in die jaren vijftig echt een gevoel van grote vrijheid. Zo gingen wij regelmatig met mijn vriendjes van zes/zeven jaar naar de Hatertse Vennen en hingen we daar de hele dag rond. Daar zou men op de dag van vandaag niet aan durven denken. Ik had de indruk dat onze ouders zich er toen niet echt druk om maakten.” Zelf heeft Aloys met zijn vrouw twee kinderen (zoon van 47 en dochter van 45) en drie kleinkinderen van 13, 10 en 6 jaar oud. Zij wonen allemaal in het westen van het land. Zelf wonen ze nu in Mook.
Ooit verzorger, nu voorzitter bij SV Hatert
In 1969, het jaar waarin SV Hatert kampioen werd, was Aloys nog verzorger bij de club. In 1970 heeft hij Nijmegen verlaten en daarna op vele plekken in Nederland gewoond en gewerkt. In 2011 is hij teruggekomen naar de regio en nu ruim drie jaar voorzitter van SV Hatert. Aloys: “Die sociale cohesie, die ik ken van het Hatert van vroeger, zie ik ook terug bij de club. Bij uitstek bestrijkt de vereniging met het clubhuis – waar mensen samenkomen en hun wetenswaardigheden uitwisselen – het gebied van het sociale domein. Mensen nemen een drankje en komen voor een praatje, hetgeen ook bijdraagt aan het gevoel van nostalgie.”
Plannen Kanaalzone Zuid: bedreiging of kans?
Aloys: “Zoals de plannen er nu voorstaan zal door de Kanaalzone Zuid de accommodatie over enkele jaren verplaatst gaan worden in westelijke richting. Op de huidige plek van de voetbalvelden wordt hoogbouw neergezet. We zijn niet tegen de huizenbouw, want we zien ook wel dat dat nodig is. Onze worsteling is wel dat we dan nog verder van onze origo komen te liggen. Door de nieuwe woningen die er komen, ontstaat er wel een nieuwe groep potentiële leden voor de club en door de ligging van de sportaccommodatie in een directe woonomgeving. We dienen als Omnisportvereniging het voetbal, tennis, dart, biljart en het American Football ook daar onder te brengen”.
DNA van SV Hatert
Zoals Aloys al eerder aangaf is de club veel meer dan een voetbalclub voor actieve en minder actieve leden. Hij gaat verder: “Binnen de club is er aandacht voor iedereen. We willen zoveel mogelijk mensen kansen bieden om mee te doen, op welke manier dan ook. We streven er dus naar om zo laagdrempelig mogelijk te zijn. Mensen komen graag in contact met met anderen, gewoon voor een praatje of om soms ook hun sores te delen, waarbij vaak de helpende hand wordt toegereikt. Er bestaat onder meer ook een kledingplan voor jong en oud. We richten ons als club ook op de toekomst. Zo hebben we samen met de HAN een plan gemaakt voor de jeugd, een goede basis om door te groeien. Een jeugdcoördinator met de nodige enthousiaste leiders en trainers dragen zorg voor een goede organisatie.”
Wie helpt de club om het vrouwenvoetbal weer op de kaart te zetten?
Er valt natuurlijk nog veel te wensen. Aloys: “Enkele dames hebben initiatief genomen om het damesvoetbal weer te activeren, maar er is nog behoefte aan enkele ondernemende vrijwilligsters. Dus je bent welkom! Eerder boden we voetbal aan bijzondere doelgroepen, zoals jonge spelers met een autistisch syndroom. Tot op dit moment kunnen we daarin nog niet de geschikte begeleiding bieden, maar ik zou het heel mooi vinden als we als club daarin zo inclusief mogelijk kunnen zijn.”
Tot slot
Aloys: “Ik hoop dat de club over een tijdje op een nieuwe plek een gewaardeerde, bloeiende en boeiende club is met veel reuring en waar plezier beleefd wordt aan (sport) activiteiten en dat er van alles georganiseerd wordt voor de bestaande leden en voor de nieuw aan te melden leden.”
Hieronder enkele foto’s uit het familie-archief van Aloys, misschien leuk voor mensen die al langere tijd in Hatert wonen (of hun ouders of grootouders):
Wil je reageren op dit artikel? Stuur dan een e-mail.
