FRANK: ``IK DACHT, HET KOMT WEL GOED.``
Frank de Bruyn
Soms hoor je iemands verhaal en sla je steil achterover. Waarom? Omdat dat leven totaal anders is gelopen als dat van jezelf en het bijna een filmscript lijkt. En omdat ik weet dat als dit verhaal gelezen wordt, er reacties komen als ‘waar rook is…’. Want als je Frank’s verhaal leest, kun je volop gaan oordelen. Misschien ook wel als je hem ziet: stoere gast, tatoeages, zelfverzekerd.
En toch schrijf ik het verhaal op, zoals hij het mij is verteld. Zonder oordeel, want ik ken de feiten niet.
Ooit kwam Frank als gigolo Ramon in hotels. Tot voor kort was hij werkzaam in een hotel, maar nu als nachtportier en bereidde hij het ontbijt voor. Om (mentale) gezondheidsredenen werkt hij nu niet meer en volgt hij momenteel een behandeling om zijn leven weer op orde te krijgen. Wat is er allemaal gebeurd, hoe kan je leven in een filmscenario veranderen? Lees het verhaal van Frank.
Frank de Bruyn (44), geboren in de Sweersstraat in Nijmegen. Vader, moeder en oudere zus. Een echt arbeidersgezin. Vader was chauffeur, moeder was huisvrouw en oppasmoeder.
‘Mietje’ met een kippenborst
Als volwassene ontdekt Frank dat hij hoogsensitief is. Tot dan toe wist hij
dat niet, maar toen viel er wel van alles op z’n plek. Hij werd vroeger vaak ‘mietje’ genoemd door andere kinderen en daar kon hij echt van ontdaan zijn. Hij had een kippenborst en dat maakte hem heel onzeker. Die kippenborst heeft hij niet meer, laat hij me zien aan de hand van een litteken op z’n borst. Als puber was hij af en toe suïcidaal, vond het leven helemaal niet zo leuk.
Omscholing tot schilder
Hij heeft de MAVO afgerond en is daarna aan de MDS begonnen. Dat bleek niks voor hem te zijn en na een paar maanden is hij daarmee gestopt. Toen is hij gaan werken bij de supermarkt, uitzendwerk etc. Vervolgens heeft hij zich omgeschoold tot schilder. Dat betekende in de zomer volop werk, in de winter in de WW.
Van croupier naar werkloos
Hij had geen idee wat hij leuk vond, tot een vriendin tegen hem zei “Is het casino niks voor jou?”. Casino? Wat doen ze daar eigenlijk? Hij had geen idee. Maar hij werd aangenomen en heeft er tien jaar gewerkt.
In 2008 werd zijn vrouw ziek en moest worden opgenomen. Hij heeft toen veel zorg op zich moeten nemen, onder andere voor zijn twee jonge kinderen én de zorg voor zijn vrouw. Daardoor kon hij minder goed functioneren en ging hij zelf de ziektewet in. Uiteindelijk heeft dat tot zijn ontslag geleid, een pittige periode in zijn leven.
Lorum
Financiële val
Toen ging hij ineens van € 3000,- netto naar een uitkering van € 1200,- per maand. Daarmee kon hij net de hypotheek en alimentatie betalen. Hij was inmiddels gescheiden.
Hoe word je ‘ineens’ gigolo?
Hij had na zijn scheiding veel korte relaties, totdat hij verliefd werd op een van die meisjes. Zij bleek prostituee te zijn. Dat was ze al, voordat zij een relatie kregen, dus hij kon haar niet vragen ermee te stoppen. “Waarom probeer je het zelf niet eens?” vroeg zij. Dat is hij gaan doen en zijn kijk op seks in een relatie is daardoor veranderd. Hij was populair onder zijn klanten. Voor twee uren werk kreeg hij
€ 600,-. Het werk zelf vond hij niet per se heel leuk, maar de inkomsten
waren erg goed. In 2010 heeft hij zich aangesloten bij The Men’s Company en via dat kanaal is hij columns gaan schrijven voor de Viva.
Uiteindelijk was hij een van de mannen die via de LINDA werd ‘weggegeven’ als kado voor haar lezers. Hij wilde niet herkenbaar in beeld, daardoor heeft het uiteindelijk geen vervolg gekregen.
Toen ging het mis…
Via zijn Gigolo Facebook-account werd hij benaderd door twee getrouwde vrouwen die voor een werkvakantie in Peru waren. Ze zochten avontuur en vroegen of hij naar Peru wilde komen. Dit vond Frank wel heel bijzonder en tegelijk ook spannend, overzees was hij nog niet geweest.
Op de terugvlucht ging het helemaal mis. Zijn bagage was twee keer gecontroleerd en er werd niks gevonden. Bij de laatste check (naar Italië) zaten er bolletjes in zijn handbagage! Frank bleef rustig ‘dat is een foutje, dat komt wel goed, ze zijn namelijk niet van mij’. Maar het kwam niet goed. Er is namelijk geen DNA afgenomen (waarmee getest kon worden dat ze niet uit zijn lichaam kwamen) en de bolletjes waren inmiddels vernietigd. En toen stortte zijn wereld in!
Hij moest in Italië de gevangenis in, twee jaar. Die gevangenis stond bekend als ‘inhumaan’ volgens het Europese hof. Dat viel uiteindelijk mee, volgens Frank.
Hij is daarna nog een keer overgeplaatst naar Sardinië en nog een keer naar Rome. Die gevangenissen waren minder humaan dan de eerste. Vooral in Rome had hij het heel zwaar. Hij kreeg zijn astma-medicijnen niet en vervolgens kreeg hij een luchtweginfectie met hoge koorts. ‘Ik was echt bang dat ik daar dood zou gaan.”
Na zijn vrijlating uit Italië ging hij naar Lelystad om daar nog een paar maanden te zitten, voordat hij definitief vrij zou komen.
Kinderen
Zijn dochter is nu 16 en zijn zoon 17. “Mijn zoon lijkt veel op me. Mijn dochter woont nu bij mij in huis.” Frank is verhuisd van Beuningen naar Hatert, zodat hij meer ruimte voor haar in huis heeft.
Paniekaanvallen
’s Nachts heeft hij nog wel eens paniekaanvallen. “Ik zit nog twee jaar in de schuldsanering. Ik ben eigenlijk altijd bang om fouten te maken of onterecht beschuldigd te worden.”
Ambities nu
“Ik zou graag lezingen geven over ‘omgaan met veranderingen’ en als ervaringsdeskundige ‘motivational speaker’ worden.
Boeken
Hij is trots op zijn twee boeken, die hij allebei in minder dan een maand heeft geschreven. Zijn eerste boek ‘Niets is wat het lijkt ’ gaat over de periode waarin hij gigolo werd en zijn tweede boek ‘Achter de tralies schijnt de zon ’ over zijn tijd in de gevangenis. Het schrijven heeft hem heel erg geholpen bij het verwerken van zijn emoties.
Nog een laatste prangende vraag: Waarom wilde je jouw verhaal zo graag vertellen?
“Allereerst wil ik de wijk Hatert laten weten dat ik me al enorm thuisvoel, ook al woon ik hier nog niet zo lang. De ondernemers vind ik allemaal erg aardig. Daarnaast hoop ik mensen bewust te maken dat ‘niets is wat het lijkt’ en dat het goed is om niet te snel te oordelen. Leer van anderen die anders zijn. Veroordeel nooit een ander, tenzij je zelf perfect bent!”
Wil je reageren op dit artikel? Stuur dan een mail naar ophetbankjemet@gmail.com.
