ILSE: ``EEN RELATIE TUSSEN TWEE CULTUREN IS SOMS LASTIG.``
ILSE
Ik werkte samen met Ilse (36) voor het Duurzaamheidscafé in Nijmegen.
Ilse, een enthousiaste en creatieve geest, prettig om erbij te hebben. Op een gegeven moment hoorde ik dat ze in Hatert woonde, aan de Hatertseweg. Aha, een mooie gelegenheid om haar eens beter te leren kennen. Aldus. En het gesprek werd al vrij snel openhartig.
Hoe lang woon je al in Hatert?
“Sinds september 2017, dus nu ongeveer twee-en-een-half jaar. Ik woon aan de Hatertseweg, vlakbij het winkelcentrum.”
En met wie woon je daar?
“Met mijn vriend Hassan (30) en onze dochter Reza (4). Mijn vriend Hassan is Marokkaans. We wonen, sinds we in Hatert wonen, samen.”
Niet vanaf de geboorte van Reza dus?
“Nee, dat ligt nogal gecompliceerd. De zwangerschap van Reza was niet gepland. Dat was best lastig, vooral gezien de achtergrond van Hassan. Zijn ouders wonen wel in Nederland en ze komen nu ook af en toe bij ons thuis, gelukkig. Ik vind het belangrijk dat onze dochter haar opa’s en oma’s ziet en leert kennen.”
En jouw eigen ouders?
“Ik heb een hele open relatie met mijn ouders, ben nogal vrij opgevoed. Ik ben zelf in Nijmegen geboren, in de Hazenkamp, in de Leeuwstraat.”
Ik ken je als programmamaker bij LUX. Wilde je dit altijd al worden?
“Vanaf mijn zesde heb ik altijd gedanst. Dansdocent worden, dat was mijn droom. En mocht dat niet lukken, dan wilde ik psychologie studeren: een combinatie van het menselijke aspect met het creatieve/expressieve, dat sprak me wel aan.
“Dansdocent worden, dat was mijn droom.”
Op de middelbare school speelde ik al graag toneel, maar ik dacht dat ik daar mijn werk niet van kon maken. Mijn beste vriendin deed auditie voor de toneelschool, dus dacht ik ‘Laat ik het ook maar proberen’. Ik kwam toen door de eerste twee rondes heen. Uiteindelijk werd ik afgewezen, omdat ze me te jong vonden. Maar toen wist ik wel dat het mogelijk zou zijn.
Op mijn 17e (na de middelbare school) ben ik drie maanden naar Zuid-Amerika gegaan om Spaans te leren. Daarna heb ik een jaar pedagogiek gestudeerd.
Vervolgens ben ik naar de toneelschool (Fontys Hogeschool voor de Kunsten) in Eindhoven gegaan, die later verhuisde naar Tilburg en daar ben ik afgestudeerd als theatermaker en regisseur. Toen ik daarmee klaar was, was ik 23 jaar.”
En kon je meteen aan het werk na je opleiding?
“Vanaf die tijd heb ik tien jaar als ZZP’er gewerkt, als freelancer in het theater. Ik werkte onder andere voor de Lindenberg en ik heb veel groepen geregisseerd. Daarnaast heb ik mijn eigen theatergroep ‘Compagnie Perelman’. Met deze groep spelen we nog regelmatig, tijdens festivals in de zomer. Er is gelukkig altijd wel werk als regisseur of in het lesgeven.”
Maar nu geen zelfstandige meer dus?
“Toen ik moeder werd, werd het wel zwaarder en kon ik minder flexibel zijn. Ik kreeg behoefte aan vaster werk en ben toen bij LUX gaan solliciteren als ‘programmamaker debat’. Die sollicitatie was meteen raak. Ik werk daar nu anderhalf jaar, drie dagen per week. Het is erg leuk en zo hou ik nog tijd over om er bijvoorbeeld nog een regieklus naast te doen.”
En Hassan?
“Hassan heeft zijn eigen bedrijf in Cuijk en werkt vijf tot zes dagen per week. Als we het te druk hebben, passen mijn ouders gelukkig wel eens op, want ik ben soms ook de avond weg als er een debat in LUX is.”
En wat zijn momenteel dingen die je bij LUX doet?
“De vrijheidstribunalen, festival ‘warming up’, programmaraad Duurzaamheidscafé en natuurlijk een nieuwe voorstelling van Perelman tijdens festival Boulevard (29 mei in LUX met voorstelling ‘mond’, kaartjes te bestellen via LUX).”
Welk voorwerp heb je meegenomen?
“Een tajine. Deze heb ik van Hassan gekregen. Niet omdat ik supergoed kan koken, maar ik vind het wel leuk om te doen. Hij vindt trouwens dat ik best goed kan koken.
Voor mij staat dit ook wel symbool voor de verbinding tussen ons. Want een relatie tussen twee culturen is soms extreem lastig en botsend. Maar met nieuwsgierigheid, vertrouwen en altijd blijven luisteren en verplaatsen in de ander, komen we er wel samen. En dat kan overal, in ieder(e) thuis, wijk, stad en land!”
Wat ben je prachtig Ilse. Niet alleen je bos haar, maar je hele persoonlijkheid. Dank voor je openhartigheid en leuk dat ik je beter heb leren kennen. – Elma
[dit interview werd kort voor de Corona-uitbraak gemaakt. De voorstellingen waar Ilse het over heeft, zullen dus niet op of een andere wijze worden opgevoerd]
Wil je reageren op dit artikel? Stuur dan een mail naar ophetbankjemet@gmail.com.
